Column: Rust

Ik vind dat er altijd met veel jaloezie wordt gepraat over de lengte van onze zomervakantie. Zes weken rust om te verwerken wat het schooljaar ons allemaal heeft gebracht, is méér dan verdiend voor iedereen die werkzaam is in het mbo.

Traan

De student die zijn examen niet haalde op een paar tienden na. Zij die ongewenst zwanger raakte. Of hij die het criminele pad op ging. De liegende student die jou het hele jaar door bedonderde. De student met een zware depressie. Of wiens vader ervandoor ging met de beste vriendin van haar moeder. De student die werd misbruikt en degene met een veel te groot drugsprobleem. Het meisje dat worstelde met haar eetprobleem en hij die je vertelde dat zijn moeder vannacht was overleden. Zij die werd afgeperst met een naaktfoto. Maar ook de jongen die geen andere uitweg meer zag en een einde aan zijn leven maakte. De veel te jonge student die om het leven kwam door een koolmonoxidevergiftiging. Of hij die al drie jaar vecht tegen kanker en zij die uiteindelijk verloor van kanker.

Lach

Maar ook de student die je elke ochtend weer opvrolijkte. Die zijn boterham met pindakaas aanbood toen je vertelde dat je je broodtrommel en portemonnee was vergeten. De student die vertelde dat jij haar meest favoriete docent ooit bent. Of die lieve schat die een magisch zalfje meebracht speciaal voor mijn eczeem. De pias die je elke week de slappe lach bezorgde. Zij die je favoriete snoepjes meebracht. Hij die je deed stralen met zijn diploma in handen. De lach op het gezicht van die onzekere student bij jouw complimentje. En de student die je bedankte voor je leerzame lessen. De faalangstige jongen die na een training een dijk van een presentatie aan je gaf. Zij die zich veilig bij je voelde en hij die in tranen uitbarstte toen je hem vroeg hoe het nu echt met hem ging. De troostende arm om mijn schouder van de student wiens klasgenoot we samen begroeven.

Dankbaar

Iedereen die ooit op school zat, herinnert zich een docent die een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten. Dit kan op een negatieve en op een positieve manier zijn. Docent zijn is een dankbaar beroep. Situaties waarin je het verschil kunt maken, maar ook situaties waar dit niet meer lukt en je gedwongen machteloos langs de lijn staat als toeschouwer.

Verwerken, uitrusten, bijkomen, het hoofd leegmaken, genieten en nieuwe energie opdoen, dat heeft elke docent nodig.

Fijne vakantie iedereen!

Yaël Weening
docent Loopbaan en Burgerschap /
Studieloopbaanbegeleider bij mboRijnland