Column: Corona staakt uw wild geraas
Sinterklaasje kom maar binnen met je Piet, want we zit-ten recht, zoals u ziet. Wat een heerlijkheid dat dit jaar niemand van mijn studenten de Pietendiscussie wil voeren. “Haha, binnenkort kun jij niet mee naar de Efteling, gekke Wappie”, lacht Nabil, Niels uit. “Jaja en Sinterklaas bestaat. Die 2G gaan ze er nooit doorheen krijgen, vriend! Dat is regelrechte discriminatie” “Ben jij gevaccineerd dan, Nabil?” “Tuurlijk, ik heb alle vertrouwen in de wetenschap!” “Jij bent gek gast, jij gaat spijt krijgen” ”Nee jíj gaat spijt krijgen, als wij dadelijk met zijn allen in de Python zitten en jij op de parkeerplaats achter moet blijven, omdat je geen prikkie hebt gehaald.” De hele klas ligt in een deuk.
”Bij de Efteling is een testlocatie dus tot nu toe kan iedereen gewoon mee”, beëindig ik het gesprek. Het hele weekend heb ik zitten kniezen over hoe ik de 2G-discussie zou voeren in de klas. Laat staan dat ik weet hoe ik er zelf over denk. Mijn vriend heeft een eigen restaurant en staart al nachten naar het plafond, bang voor de zoveelste horecasluiting en alle gevolgen daarvan. Zelf krijg ik de kriebels van de 2G-maatregel en druist deze voor mijn gevoel in tegen alles wat ik al jaren voor de klas verkondig. Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.
”Of het één of het ander”, hoor ik Hugo zeggen. Hij is net zo zwart-wit en polariserend als hoe het er in mijn klassen aan toe gaat. Al malend fiets ik na mijn werkdag naar de zwemles. Voor de deur staan vijf boa’s. ”QR-code én legitimatiebewijs.” Als een wilde zoek ik in mijn zakken en tassen. Mijn dochter kijkt mij aan, ze verwacht duidelijk dat ik het alwéér vergeten ben. Ik slaak een kreet van geluk als ik onderin mijn tas mijn portefeuille vind.
Van achter in de rij zie ik een man in discussie met een van de boa’s. ”Dit zijn nu eenmaal de regels, ik heb ze niet verzonnen” Wat een hel van een baan, denk ik. Zijn dochter staat er beteuterd bij. De hele rij staart ze aan en een aantal moeders haalt nog net hun neus niet op. Nét voordat hij wil gaan schreeuwen en de eerste traan bij het meisje begint te rollen grijp ik in. “Ik neem haar wel mee!” De man en boa bedanken mij vriendelijk en het meisje lacht opgelucht en pakt mijn hand.
“Ah shit, toch wat vergeten”, denk ik bij het ophalen. Nog voordat mijn dochter voor de tweede keer geïrriteerd naar mij wil gaan kijken zegt het meisje: ”Ze mag mijn handdoek wel lenen, ik heb er twee! Zo helpen wij elkaar.” Ze giechelen en drogen zichzelf af.
Eenmaal buiten aangekomen rent het meisje op haar vader af. Hij bedankt mij uitgebreid. Ik zeg dat er tegenover een testlocatie is en dat de uitslag binnen 20 minuten binnen is. ”Maar u denkt toch niet dat ik mij elke week ga laten testen? Ik heb daar echt geen zin in.”
Geen zin in? Geen zin in? Weet je waar ik geen zin in heb?! Dat dit zwembad volgende week weer sluit en mijn dochter weer niet mag afzwemmen. Geen zin in nóg een lockdown, nóg een klote jaar, nóg meer IC-opnames en uitgestelde levensreddende operaties en nóg een prik. En bovendien dat stokje gaat ook niet meer tot aan je hersenpan, ze pakken enkel een stukje snottebel, dus stel je niet aan! Prima als je je niet wilt vaccineren maar dan kun je je toch op zijn minst netjes laten testen? We moeten dit met elkaar doen!
Maar ik slik alles in als het meisje mij lief bedankt en uitbundig begint te zwaaien. ”Geen dank schatje en een fijne avond meneer!”
”De wereld wordt hier niet beter van mevrouw, maar ik blijf je vriend, Wappie, gevaccineerd of niet”, eindigt Nabil. Kunnen we het alsjeblieft weer over de kleur van het paard van Sinterklaas hebben en lieve Sint neem jij dat vieze virus en alle ellende die daarbij is komen kijken alsjeblieft mee in de zak op de stoomboot en gooi het ergens in de Atlantische Oceaan.
Over de auteur:
Yaël Weening is docent Burgerschap en studieloopbaanbegeleider op mboRijnland.
Wil je de volgende column van Yaël Weening niet missen? Meld je dan aan voor de TOA-nieuwsbrief voor het mbo.
