Column: Respect voor de jongeren

Respect voor die asociale, lockdownfeestende jongeren. Jongeren die al maandenlang in de spits – met een mondkapje op – in een overvolle, benauwde trein zitten. Terwijl jij het al vertikt om jouw mondkapje op te zetten in de supermarkt. Jíj krijgt het benauwd van dat mondkapje. En daarom bescherm jij diezelfde jongeren, die netjes vakken staan te vullen, niet. Jouw bacillen hangen overal rond, want je bent er nog steeds niet aan gewend om in je elleboog te hoesten. Nee, dit doe je nog steeds in je hand. Met diezelfde hand knijp je vervolgens in een mango om te voelen of hij rijp is. Om nog maar te zwijgen over die stoffen zakdoek die zich al veel te lang in jouw jaszak bevindt…

Respect voor de jongeren die hun zuurverdiende centjes kwijt zijn geraakt aan een gecancelde vakantie of coronaboetes. Boetes die ze kregen omdat ze met hun verkering op de scooter zaten. Fijn ook, die uitschieter van onze Minister van Justitie: ”En dan moeten wij ons aan de regels houden, rot toch op met die hele politiek, mevrouw Weening.” Daar sta je dan met je goede gedrag als burgerschapsdocent, te ploeteren om burgerparticipatie te stimuleren.

‘En dan moeten wij ons aan de regels houden..!’

Ik heb het over de jongeren die om 20.01 bij de Lidl tegen Henk en Ingrid moeten vertellen dat ze dat six-pack bier niet meer mogen afrekenen. Of een scheldkanonnade naar hun hoofd krijgen van een eigenwijze oude man, die geen winkelwagentje wil pakken voor één pot pindakaas. De jongeren die straks, als de besmettingen nog verder oplopen, de boodschappen voor de deur zetten omdat jij zelf niet naar de supermarkt durft te gaan. Zij die in de vrieskou op hun brommertje stappen om jouw pizza te bezorgen; jij hebt weer eens geen zin om te koken. En de jongeren met een nul-uren contract in de horeca, die ongewild thuis zitten en geen cent uitgekeerd krijgen.

Die jongeren die de trots in de ogen van hun ouders niet hebben kunnen zien tijdens de diploma-uitreiking, die alleen via een beeldscherm bijgewoond kon worden. Zij die al veel te veel media- en gameverslaafd zijn, wat alleen maar verergert in deze situatie. De depressieve jongeren, die door de coronamaatregelen een extra duwtje richting het dal krijgen. Jongeren die niet meer mogen voetballen met hun beste vrienden, niet meer naar sportwedstrijden kunnen gaan én geen stageplek kunnen vinden. Die hierdoor niet kunnen afstuderen en niets maar dan ook niets leuks hebben om naar uit te kijken.

Respect voor de jongeren.

Over de auteur:

Yaël Weening is docent Burgerschap en studieloopbaanbegeleider op mboRijnland.

Wil je de volgende column van Yaël Weening niet missen? Meld je dan aan voor de TOA-nieuwsbrief voor het mbo.