Column: Goede feedback is belangrijk

‘‘Hé mevrouw Weening! Heeft u mijn verslag al nagekeken?’’, schreeuwt Rachid in de gang naar mij. Ik wurm mij door de menigte studenten heen richting het lokaal. Tijdens mijn eerste werkweek kreeg ik alleen al bij de gedachte aan de drukke gangen een paniekaanval. Tegenwoordig dans ik nog net niet door mijn lokaal en mis ik in mijn vakanties zelfs de vertrouwde, geur van energiedrankjes, tabak, koffie, deodorant en een vleugje puberzweet.

Spelfouten

Als een puppy kijkt Rachid mij vol verwachting aan. De afgelopen week heb ik welgeteld tweeënvijftig verslagen nagekeken. Ik heb werkelijk alle spelfouten voorbij zien komen die mijn dochter van zeven ook  maakt. Er zijn zinnen bedacht van negenennegentig woorden zonder komma’s en voegwoorden. Ik las verslagen die volledig in hoofdletters waren geschreven of verslagen die in lettergrootte 26 regelrecht van ‘scholieren.com’ waren gekopieerd. Het onjuiste gebruik van alinea’s, kopjes en hoofdletters was eerder regel dan uitzondering. Om nog maar te zwijgen over de inhoud van de verslagen.

Feedback

De teamtraining over het motiveren van studenten door onder andere de juiste feedback te geven, kwam daarom ook als geroepen. De tweeënvijftig feedbackformulieren hebben mijn halve herfstvakantie opgeëist, maar dat mocht de pret niet drukken. Vandaag ga ik feedback geven op de ‘juiste’ manier neem ik mijzelf voor.

Beginnersfout

‘‘Dat was niet zo best Rachid. Ik had meer van je verwacht, jongen’’, floept eruit. ’Verdomme’, denk ik. Dit werd ons nota bene die week ervoor nog verboden in de training. ’’Het geeft niet mevrouw, volgende keer beter.’’ Rachid loopt met de staart tussen z’n benen terug naar zijn plek. Ik roep hem terug en begin opnieuw. Na wat worstelingen lukt het me toch. Rachid was zo enthousiast geworden over het feit dat hij eindelijk een verslag mocht schrijven over Geert Wilders, dat hij als een ‘blind paard’ is gaan schrijven.

Kippenvel

‘‘Ik heb prachtige dingen gelezen’’, zei ik tegen hem. Uitspraken en argumenten waar ik écht kippenvel van kreeg. Helaas was de opdracht alleen gericht op een onafhankelijk media-onderzoek, waar juist alles behalve de eigen mening naar voren moest komen. Ik gaf hem voor de d’s en t’s wat spellingtrucjes, waar hij overigens nog nooit van had gehoord. Ik gaf hem ook een oefening om een opdracht goed te lezen. Daarna ging Rachid met een lach op zijn gezicht naar zijn plek.

Belangrijkste instrument

Hij smeekte mij om zijn verslag opnieuw te mogen inleveren. Hij wist zeker dat hij het nu wél goed begreep en hij kon niet wachten om te beginnen. Zoiets had nog nooit iemand aan mij gevraagd. Eindelijk begreep ik de eensgezindheid in onderwijsland. Hoe lastig het ook is: goede feedback is misschien wel het allerbelangrijkste instrument om dingen te leren.

Yaël Weening
docent Loopbaan en Burgerschap /
Studieloopbaanbegeleider bij mboRijnland

Wil je geen column van Yaël Weening missen? Meld je dan aan voor de TOA-nieuwsbrief voor het mbo.